تنبلی چشم یا آمبلیوپی وضعیتی است که در آن بینایی یک چشم به دلیل عدم استفاده کاهش می یابد. این شایع ترین علت اختلال بینایی در کودکان است و در صورت عدم درمان می تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود. دلایل تنبلی چشم می تواند متفاوت باشد، اما معمولاً به عدم تعادل در استفاده از دو چشم مربوط می شود.
به عنوان مثال، یک چشم ممکن است قوی تر از چشم دیگر باشد، که باعث می شود چشم ضعیف کمتر استفاده شود و به اصطلاح “تنبل” شود. علل دیگر عبارتند از استرابیسم یا انحراف چشم، که در آن چشم ها به درستی در امتداد قرار نمی گیرند و مغز شروع به نادیده گرفتن تصویر چشم ضعیف تر می کند.
عیوب انکساری مانند نزدیک بینی یا دوربینی نیز می تواند باعث تنبلی چشم شود، اگر یک چشم بیشتر از دیگری تحت تاثیر قرار گیرد. در نهایت، آب مروارید یا سایر بیماری های چشمی اگر یک چشم را بیشتر از دیگری تحت تاثیر قرار دهد، می تواند باعث تنبلی چشم شود. شناسایی و درمان زود هنگام تنبلی چشم بسیار مهم است، زیرا در صورت عدم درمان می تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود.
توضیحات دکتر آرش میرمحمد صادقی درباره تنبلی چشم 👇
تنبلی چشم یا آمبلیوپی به چه دلایلی ایجاد می شود؟
تنبلی چشم یا آمبلیوپی وضعیتی است که بینایی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث می شود یک چشم نسبت به دیگری ضعیف تر شود. این یکی از شایع ترین مشکلات بینایی در کودکان است و می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها داشته باشد. به منظور درک بهتر علل تنبلی چشم، محققان سال هاست که این موضوع را بررسی کرده اند.
اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل می تواند منجر به ایجاد این بیماری شود، از جمله استعداد ژنتیکی، ناهماهنگی چشم ها و مشکلات تمرکز. ژنتیک ممکن است در برخی موارد نقش داشته باشد، زیرا این بیماری می تواند از والدین به فرزند منتقل شود.
علاوه بر این، ناهماهنگی چشم‌ها می‌تواند منجر به تنبلی چشم شود، زیرا چشم ضعیف‌تر به اندازه چشم قوی‌تر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. در نهایت، مشکلات تمرکز نیز می تواند منجر به تنبلی چشم شود، زیرا چشم قادر به تمرکز صحیح روی اشیا نیست. همه این عوامل می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.
به طور خلاصه تنبلی چشم می توناد به دلایل زیر ایجاد شود:
- عدم تعادل در استفاده از دو چشم
- استرابیسم یا انحراف چشم
- نزدیک بینی
- دوربینی
- آب مروارید
- بیماری های چشمی
- استعداد ژنتیک
- مشکلات تمرکز
درمان تنبلی چشم چیست؟
تنبلی چشم یا آمبلیوپی یک مشکل رایج بینایی است که در آن بینایی یک چشم ضعیف تر از چشم دیگر است. معمولاً به دلیل ناهماهنگی چشم ها یا تفاوت در عیوب انکساری بین دو چشم ایجاد می شود. درمان تنبلی چشم برای اطمینان از اینکه بینایی هر دو چشم تا حد امکان قوی است، مهم است.
رایج ترین درمان تنبلی چشم، پوشاندن چشم قوی تر با یک چسب برای مدت معینی در روز است. این باعث می شود چشم ضعیف تر بیشتر کار کند و به تقویت بینایی کمک می کند. سایر درمان ها شامل استفاده از عینک مخصوص، استفاده از قطره چشم و انجام تمرینات بینایی درمانی است.
درمان تنبلی چشم زمانی موثرتر است که زود شروع شود، بنابراین مهم است که به طور منظم معاینه چشم برای بررسی مشکلات بینایی انجام شود. با درمان مناسب می توان تنبلی چشم را بهبود بخشید و بینایی هر دو چشم را بازیابی کرد.
روش های تشخیص تنبلی چشم
هنگامی که صحبت از تشخیص تنبلی چشم یا آمبلیوپی می شود، چند روش مختلف وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. اولین مورد یک معاینه جامع چشم است که شامل یک تست انکسار برای اندازه گیری نحوه تمرکز نور توسط چشم ها و یک تست حدت بینایی برای اندازه گیری میزان دید چشم است.
این کار معمولا توسط اپتومتریست یا چشم پزشک انجام می شود. روش دوم تست استریوپسیس است که توانایی چشم‌ها را برای کار کردن با یکدیگر اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش با نگاه کردن بیمار به نمودار مخصوص و تعیین اینکه کدام تصاویر سه بعدی هستند انجام می شود.
در نهایت، یک تست حساسیت کنتراست می‌تواند برای اندازه‌گیری میزان تمایز چشم‌ها بین سایه‌های مختلف خاکستری استفاده شود. همه این آزمایش‌ها می‌توانند به تعیین شدت تنبلی چشم و نوع درمان لازم کمک کنند.
