اگر متوجه قرمزی، ناراحتی یا ملتهب شدن چشم خود شوید، ممکن است دچار عفونت چشم شده باشید. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که Eye Infection یک ناراحتی جزئی است که طی چند روز برطرف می‌شود، اما همیشه اینطور نیست. عفونت چشمی درمان نشده می‌تواند عوارض جدی داشته باشد، و در صورت ابتلا همیشه باید به متخصص چشم مراجعه کنید.
عفونت چشم چیست؟
به وضعیتی که در آن ویروس ها یا باکتری ها به چشم حمله می کنند و باعث تحریک و التهاب می شوند، عفونت چشم می‌گویند. چشمان شما ممکن است احساس خارش داشته باشند و ممکن است قرمز و ناراحت کننده به نظر برسند. شما می توانید عفونت چشمی را در چندین قسمت از چِشم خود ایجاد کنید، از جمله
- ملتحمه: غشای نازکی که داخل پلک و سفیدی چشم شما را می‌پوشاند.
- قرنیه: سطح شفافی که قسمت بیرونی عنبیه شما را می‌پوشاند.
- پلک: پوستی که از چشمان شما محافظت می‌کند.
انواع بسیاری از عفونت‌های چشمی وجود دارد، هم جزئی و هم شدید. باتوجه به عفونتی که دارید ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنید.
انواع شایع عفونت چشم عبارتند از:
- بلفاریت (عفونت غدد پایه مژه ها)
- ورم ملتحمه (چشم صورتی)
- زخم قرنیه
- داکریوسیستیت (عفونت کیسه اشکی یا لبه داخلی پلک پایین)
- هرپس سیمپلکس
- هرپس زوستر (زونا)
- کراتیت
- سلولیت دور چشم (عُفونت باکتریایی پوست و بافت نرم)
- استای
- تراخم (Trachoma)
علائم عفونت چشم
علائم عفونت چشم باتوجه به نوع عُفونت ممکن است متفاوت باشد. به طور کلی، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تاری دید
- چشم درد، سوزش یا خارش
- ترشحات زرد، سبز یا خونی چشم
- چشم‌ها در هنگام بیدار شدن بسته می‌شوند
- چشم‌های قرمز
- چشمان اشک آلود
- پوسته پوسته شدن پلک‌ها
- پلک‌های متورم
علت عفونت چشم
باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌هایی که در جای دیگری از بدن وجود دارند یا از فرد دیگری که آلوده شده است، باعث عفونت چشم می‌شوند. آنها می توانند بسیار مسری باشند، بنابراین مهم است که اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از ابتلا به Eye Infection انجام دهید. آنها می‌توانند از چیزی به سادگی یک خراش کوچک روی قرنیه ناشی از ورود مواد آلی به چشم به چیزی جدی‌تر مانند یک تحریک شیمیایی تبدیل شوند. گاهی اوقات، بیماری‌های زمینه‌ای باکتریایی، ویروسی یا قارچی نیز بیماران را مستعد ابتلا به عفونت موضعی چشم می کند. شما ممکن است بیشتر مستعد عفونت چشم باشید اگر:
- از لنزهای تماسی استفاده کنید
- قرنیه خود را خراش دهید یا زخمی کنید
- جراحی چشم انجام داده‌اید
- با مواد شیمیایی کار کنید و از محافظ چشم استفاده نمی‌کنید
- سوزش چشم در اثر آلرژی یا مواد دیگر
- بیماری مقاربتی داشته باشید
عفونت باکتریایی چشم
عفونت باکتریایی چشم ممکن است نتیجه ضربه، جراحی چشم، استفاده از لنزهای تماسی، نقص ایمنی، یا سایر بیماری‌هایی باشد که منجر به رشد باکتری می‌شود. دو شایع ترین عفونت باکتریایی چِشم عبارتند از: ورم ملتحمه که معمولاً به عنوان چشم صورتی شناخته می شود و بلفاریت، التهاب مزمن پلک ها.
ورم ملتحمه باکتریایی که بیشتر به عنوان چشم صورتی شناخته می شود، محبوب‌ترین عُفونت باکتریایی است که چشم ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. عفونت چشم باکتریایی ملتحمه زمانی رخ می‌دهد که باکتری از طریق غشای نازکی که سفیدی چِشم شما را می‌پوشاند (ملتحمه) وارد می‌شود.
با بلفاریت، چشم تحریک، قرمز و اشک می‌شود. اغلب زمانی اتفاق می افتد که غدد ریز چربی اطراف مژه های شما مسدود شده و سپس تحریک شده و دردناک می شوند.
عُفونت باکتریایی از طریق یک معاینه جامع توسط بهترین متخصص چشم تشخیص داده می شود. بر اساس شدت عفونت، نمونه‌ای از باکتری ممکن است برای شناسایی به پاتولوژی ارسال شود. بسیاری از عفونت‌ها، مانند چشم‌صورتی، بسیار مسری هستند، بنابراین شستن دست‌ها همیشه در طول روز توصیه می‌شود. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که پس از تشخیص، در صورتی که عفونت باعث گسترش باکتری شده است، روبالشی خود را بشویید. دور انداختن لنزهای تماسی و خودداری از استفاده از آنها تا زمانی که مصرف آنتی بیوتیک‌ها تمام شود، برای ریشه کنی کامل عفونت ضروری است.
عفونت ویروسی چشم
چشم صورتی ویروسی اغلب توسط آدنوویروس ها ایجاد می‌شود. اینها همان ویروس‌هایی هستند که مسئول سرماخوردگی و برخی عفونت‌های تنفسی هستند. به همین دلیل است که سرماخوردگی اغلب با این نوع چشم صورتی همراه است. ورم ملتحمه ویروسی مسری است و به راحتی پخش می‌شود. این شکل از چشم صورتی به خودی خود طی چند روز یا یک یا دو هفته از بین می‌رود.
تشخیص عفونت چشم
هنگام تجربه علائمی که با عفونت چشم همراه است، بهتر است مستقیما به چشم پزشکی در خیابان شریعتی مراجعه کنید، که می‌تواند وضعیت را تشخیص دهد و از آنجا درمان صحیح را تجویز کند. تشخیص معمولا مستلزم یک معاینه چشمی ساده است که در آن چشم پزشک از یک وسیله روشن برای مشاهده قرنیه و شبکیه چشم استفاده می‌کند.
در مواردی که ترشح از چِشم وجود داشته باشد، نمونه‌ای از ترشحات مورد بررسی قرار می‌گیرد تا نوع عُفونتی که باعث ایجاد مشکل شده است شناسایی شود. از آنجایی که Eye Infection می‌تواند نتیجه یک بیماری دیگر باشد، بیماران ممکن است برای بیماری‌هایی مانند کلامیدیا، سوزاک و هرپس سیمپلکس نیز مورد آزمایش قرار گیرند.
درمان عفونت چشم
بیشتر انواع عفونت چشم را می توان با دارو درمان کرد. ورم ملتحمه باکتریایی با آنتی بیوتیک قابل درمان است. همچنین درمان های دارویی برای عفونت‌های قارچی و انگلی وجود دارد. عفونت‌های چشم مرتبط با بیماری های مقاربتی مانند کلامیدیا، سیفلیس، سوزاک، شپش خرچنگ، هرپس سیمپلکس، هپاتیت B و برفک را نیز می توان با داروهای ضد ویروسی یا آنتی بیوتیکی درمان کرد. با این حال، برخی از عفونت‌های چشمی ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. به عنوان مثال، ورم ملتحمه ویروسی به طور معمول بدون درمان به خودی خود بهبود می‌یابد.
قطره‌ها، کرم‌ها و پمادها اغلب برای عفونت‌های کمتر جدی چشم استفاده می‌شوند. استفاده از اینها آسان است، اما بیماران باید مراقب باشند که دستورالعمل‌ها مانند شستن دست‌ها قبل و بعد از استفاده را رعایت کنند.
با این حال، برخی از عفونت‌های چشمی جدی وجود دارند که نیاز به درمان خاصی دارند. به عنوان مثال، برای عفونت چشمی به نام هیستوپلاسما، تنها درمان موجود کوتریزاسیون با لیزر است. هیستوپلاسما عُفونتی است که شبکیه چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما تشخیص آن از سایر عفونت‌ها دشوارتر است. باعث زوال ماکولا یا مرکز شبکیه می‌شود. برای کند کردن این روند می‌توان کوتریزاسیون لیزری را انجام داد.
اگر کودک شما دچار عفونت چشم شده است، برای اطلاعات بیشتر در مورد درمان عفونت چشم کودکان به صفحه آن مراجعه کنید.
خلاصه کلام
تقریبا تمام قسمت‌های چشم شما، از پلک‌ها گرفته تا شبکیه، می‌توانند در معرض عفونت باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها قرار بگیرند. همه انواع عفونت‌های چشمی نیاز به درمان در اسرع وقت توسط پزشک شما دارند تا از آسیب به بینایی شما یا انتقال آن به افراد دیگر جلوگیری شود.
با توجه به نقش مهمی که چشم در بدن ایفا می‌کند و همچنین آسیب‌های احتمالی دائمی که عفونت‌های چشمی می‌توانند ایجاد کنند، بهتر است به جای درمان، از آنها پیشگیری کنیم. به همین دلیل است که به بیماران توصیه می‌شود بدون توجه به اینکه آیا نگرانی خاصی دارند یا نه، چشمان خود را به طور مرتب معاینه کنند. معاینات چشم همیشه در معاینات معمول پزشکی گنجانده می‌شود تا افراد بیشتری را تشویق کند که به دنبال مراقبت های چشمی منظم باشند.
