آیا کودک شما پس از گذراندن وقت برای انجام فعالیت های نزدیک مانند نوشتن یا کار با کامپیوتر، مدام از سردرد و چشم های خسته یا درد شکایت می کند؟ آنها ممکن است هایپروپی داشته باشند که به آن دور بینی چشم گفته می شود. دوربینی اغلب برای اولین بار در کودکان در طول معاینه معمول چشم تشخیص داده می شود.
کودکان 3 تا 5 ساله معمولاً در طول غربالگری های پیش دبستانی یا مهدکودک برای دوربینی مورد آزمایش قرار می گیرند. اگر درمان دور بینی چشم در کودکان بخصوص دوربینی با درجه بالا انجام نشود، می تواند باعث تنبلی چشم در کودکان یا انحراف چشم شود.
کودکان معمولاً در بدو تولد و دوران کودکی دور بین هستند. زیرا چشمان کوچکتری دارند. همانطور که کودکان بزرگتر می شوند، کره چشم آنها درازتر می شود. و تمرکز چشمی از پشت شبکیه به شبکیه منتقل می شود. در برخی موارد، کودکان می توانند از دوربینی به نزدیک بینی پیشرفت کنند.
درجات خفیف دوربینی ممکن است هیچ علامتی از تاری دید را نشان ندهد. زیرا کودکان خردسال توانایی تمرکز قوی دارند که به عنوان تطبیق، برای فوکوس کردن آثار یا اشیاء از نمای نزدیک شناخته می‌شود. کودکانی که دوربینی کم یا متوسط دارند، معمولاً میتوانند دوربینی را با تطبیق خوب جبران کنند. بنابراین هیچ گونه تاری یا مشکل در خواندن را تجربه نمی‌کنند. در مقایسه، درجات بالای دوربینی می تواند منجر به علائم شود.
برخی از علل دور بینی چشم در کودکان
دوربینی یک بیماری شایع است که افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد. در یک چشم سالم، نور و سایر اطلاعات بصری از طریق عدسی و مردمک وارد می‌شود. و در پشت چشم که به شبکیه معروف است متمرکز می‌شود. با دوربینی، چشم شکل متفاوتی دارد. و باعث می شود نوری که وارد چشم می شود بیش از حد به عقب، فراتر از شبکیه تمرکز کند. این باعث می شود که اشیاء نزدیک تار به نظر برسند. در حالی که اجسام دورتر واضح تر به نظر می رسند.
دوربینی زمانی رخ می دهد که یکی از موارد زیر وجود داشته باشد:
- انحنای قرنیه کمتر از حد طبیعی است
- کره چشم کوتاه تر از حد معمول است
- عدسی نازک تر از حد معمولی است
- این عارضه عمدتاً یک بیماری است که از والدین به ارث می رسد، اما می تواند به دلیل مشکلات رشد قبل از تولد و در اوایل دوران کودکی نیز ایجاد شود.
دوربینی همچنین می تواند به دلیل شرایط دیگری مانند دیابت، دررفتگی عدسی، تومورهای چشمی و غیره ایجاد شود.
علائم دور بینی چشم در کودکان
اغلب، دوربینی در کودکان تشخیص داده نمی شود. زیرا کودکان واقعاً در تمرکز چشمان خود برای جبران دوربینی خود خوب عمل می کنند. در بسیاری از موارد این کار به صورت ناخودآگاه انجام می شود. و کودک هیچ گاه متوجه تاری دید خود نمی شود.
اگر کودک شما یک مورد شدید دوربینی داشته باشد، به احتمال زیاد به سختی می تواند در هر فاصله ای واضح ببیند. این به این دلیل است که ماهیچه‌های داخل و اطراف چشم دائماً نیاز به تمرکز مجدد دارند. و باعث فشار و خستگی چشم میشوند که به دید نزدیک و دور آسیب می‌زند.
با این حال، علائم و نشانه های رایجی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. آنها شامل موارد زیر است:
- عدم دستیابی به توانایی های خود در مدرسه یا تمایلی به خواندن و یادگیری ندارند
- مشکلات توجه
- سردردهای مکرر یا خستگی بعد از فعالیت های نزدیک مانند خواندن، نوشتن یا استفاده از کامپیوتر
- چروک شدن چشم یا چرخش به سمت داخل
- فشار چشم یا خستگی
- تصاویر یا دید در نزدیکی تار هستند، اما در فاصله واضح هستند
تشخیص دوربینی چشم کودکان
توصیه می شود که کودکان اولین معاینه چشم خود را در شش ماهگی و معاینه مکرر در سه سالگی انجام دهند. آوردن فرزندتان به معاینات منظم چشم بهترین راه برای تشخیص دوربینی است. غربالگری‌های مدرسه معمولاً دوربینی را تشخیص نمی‌دهند. بنابراین ضروری است که معاینات جامع چشم را با چشم پزشکی در خیابان شریعتی برنامه‌ریزی کنید. بینایی کودک یا نوجوان شما می‌تواند تا بیست سالگی بدتر شود، بنابراین معاینات منظم چشم بسیار مهم است.
یک معاینه جامع چشم شامل خواندن حروف بر روی نموداری است که در فاصله مشخصی قرار می گیرد. با استفاده از رتینوسکوپ، بینایی‌شناس یا اپتومتریست شما می‌تواند یک ارزیابی انکساری انجام دهد تا مشخص کند که آیا چشم‌های شما پرتوهای نور را دقیقاً بر روی شبکیه از فاصله دور متمرکز می‌کنند یا از نزدیک.
سپس اپتومتریست از یک فوروتر برای اندازه گیری میزان عیب انکساری استفاده می کند که شامل لغزش لنزهای مختلف به داخل و خارج از میدان دید فرزند شما می شود. این نشان می دهد که آیا فرزند شما نزدیک بین است یا دوربین.
درمان دور بینی چشم در کودکان
عیوب انکساری در کودکان با استفاده از عینک های دارای عدسی مدرج درمان می شود. اغلب اوقات، دوربینی به خودی خود از بین می رود. اما زمانی که این اتفاق نمی افتد، استفاده از عینک برای دید صحیح ضروری است. بسته به سن کودک، می توانید بین عینک یا لنز چشمی یکی را انتخاب کنید. اگرچه عموماً از 4 سالگی می توان از عینک دوربینی و از سن 7 سالگی از لنزهای تماسی استفاده کرد.
